David Sackett heeft ons op 13 mei 2015 op tachtigjarige leeftijd verlaten: hij wordt wel eens de vader van EBM genoemd. The BMJ schreef een schitterend afscheidsbericht (1).
Hij was het inderdaad die reeds in 1967 de eerste leerstoel Clinical Epidemiology oprichtte aan de Mc Masters University, Ontario Canada. Hiermee wou hij aangeven dat epidemiologie niet mocht gescheiden worden van de kliniek: students would learn from the problems of patients.
Dan volgde in de tachtiger jaren de befaamde artikelenreeks in de Canadian Medical Association Journal over critical appraisal. De term critical thinking werd vermeden, om andere artsen niet tegen het hoofd te stoten. Dit alles bracht Sackett naadloos naar Oxford waar hij directeur werd van het eerste Centre for Evidence-Based Medicine en later ook eerste voorzitter van de Cochrane Collaboration. Hij bleef echter hameren op het belang van de kliniek in het medisch handelen als tweede pijler van EBM. Toen hij professor was in Oxford ging hij terug een jaar klinische training volgen: he wasn’t a good enough doctor. Dit is een zinvol teken voor sommige ‘specialisten EBM’ die nooit een klinische opleiding hebben genoten. Last but not least wees hij op de centrale rol van de patiënt in dit medisch handelen: inspraak dank zij waardevolle informatie. Typisch voor Sackett waren ook zijn vele reizen om EBM te promoten, vooral in de Verenigde Staten en Europa. Hij wist toen al dat wetenschap, zonder implementatie, dode letter bleef.
In België was er reeds het werk van het Belgisch Centrum voor Farmacotherapeutische Informatie en Project Farmaka , dat met zijn Medisch Zakboekje Geneesmiddelen, een soort EBM avant la lettre bracht. Voortbouwend op onder meer de uitgave van Evidence-based Medicine: how to practice and teach EBM, met Sackett als eerste auteur, werden Minerva en CEBAM geboren, later nog gevolgd door de uitgaven van BAPCOC.
David Sackett blijft door zijn bezieling en geschriften bij ons als vader van de Evidence Based Medicine: wij zetten zijn werk voort.
(1) Smith R. David Sackett. BMJ 2015;350:h2639.
Marc De Meyere