Indien een oorzakelijke behandeling mogelijk is, en deze past binnen de gemaakte afspraken, is deze te verkiezen.
Het kan hier gaan om metabole stoornissen, anemie, soms infecties, pijn, ... . 

Van psychosociale interventies is een bescheiden effect op vermoeidheid bij kankerpatiënten aangetoond$​$​.

Corticosteroïden hebben een zuiver subjectief gunstig effect op het anorectisch gevoel en de vermoeidheid van de patiënt$​​. Een dagelijkse dosis van of equivalent aan 5 mg dexamethason (dat subcutaan kan worden toegediend) wordt aanbevolen. Het effect houdt meestal maar enkele weken aan$​​. Gezien de ongewenste effecten op langere termijn en het verdwijnen van het effect bij aanhoudende behandeling is dergelijke maatregel alleen toepasbaar bij een korte levensverwachting of als kortdurende symptomatische behandeling (maximaal 4 weken) bij patiënten met een langere levensverwachting wanneer er een reden is om te verwachten dat de vermoeidheid tijdelijk is (bv. gedurende of direct na chemotherapie)$​​.

Een systematisch literatuuroverzicht wijst op een klinisch relevant effect van methylfenidaat bij kankergerelateerde vermoeidheid$​$​. Indien er geen effect is binnen de twee dagen is verdere behandeling zinloos.

Een meta-analyse toont aan dat hematopoietische middelen weliswaar de levenskwaliteit van anemische kankerpatiënten positief beïnvloeden, maar anderzijds op een significante wijze het risico van overlijden en optreden van ernstige ongewenste effecten doen toenemen$​​$​​. Ze kunnen geen routine alternatief zijn voor bloedtransfusie bij patiënten met anemie gerelateerd aan kanker$​​.